سیستم عصبی، به طور شایع در دیابت درگیر می شود. به منظور ارزیابی درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماری دیابت و ارتباط آن با درگیری سیستم عصبی محیطی، بررسی های نوروفیزیولوژیک شامل، پتانسیل های برانگیخته بینایی و مطالعه هدایت عصبی، بر روی 40 بیمار دیابتیک و 29 فرد سالم همگون شده از نظر سن و جنس انجام گرفت که در این بررسی، گروه بیماران به طور هماهنگ از میان دیابتی های غیر وابسته به انسولین و با بیش از 5 سال سابقه بیماری انتخاب شدند.نتایج مطالعه پتانسیل های برانگیخته بینایی در گروه بیماران نشان گر وجود اختلال در 50% با 28 check size و در 37.5% با 56 check size بود. همچنین سرعت هدایت عصب سورال 67.5%، عصب پرونئال عمقی در 57.5% و عصب تیبیال در 55% کاهش یافته بود.به طور کلی می توان نتیجه گرفت که در دیابت سیستم مرکزی، مصون از درگیری نمی باشد و هم زمان با آن سیستم عصبی محیطی نیز، مبتلا می شود. تست های نوروفیزیولوژیک در تشخیص درگیری عصبی و همچنین در تعیین شدت آن کمک کننده است.

زمینه و هدف: نوریت بینایی حاد با التهاب عصب بینایی در تعداد قابل توجهی از موارد و به خصوص در زنان جوان، علامتی از مولتیپل اسکلروزیس و شروعی برای آن خواهد بود. پتانسیل برانگیخته بینایی(Visual Evoked Potential) VEP روشی غیر تهاجمی برای ارزیابی انتقال امواج عصبی از عصب بینایی است. هدف این برسی پیگیری بیماران با نوریت اپتیک حاد و تغییراتVEP با گذشت زمان است.روش کار: VEP در 30 بیمار با تشخیص نوریت بینایی حاد شامل 25 زن (83.3%) و پنج مرد (16.7%) با میانگین سنی 9±28.77 سال بررسی شد. برای کلیه بیماران معاینات بالینی و (Magnetic Resonance Imaging) MRI مغزی انجام گرفت. بررسی ها در پایان ماه اول و ششم تکرار شدند. یافته های حاصل به کمک برنامه نرم افزار آماری SPSS نسخه 11 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: معاینات بالینی در 12 بیمار (40%) یک اختلال دیگر نورولوژیک را نشان داد. در 19 مورد (63.3%) MRI مغزی غیرطبیعی بود. میانگین تاخیر ظهور موج موسوم به p100 در کلیه موارد غیر طبیعی بود و تنها در هفت بیمار پس از شش ماه VEP به محدوده طبیعی رسید. برای 15بیمار (50%) تشخیص قطعی و در چهار بیمار (13%) تشخیص محتمل مولتیپل اسکلروز مطرح شد. دامنه موج p100 ارزش پیش آگهی دهنده برای بهبودی ضایعه عصب نداشت.نتیجه گیری: ارزش پتانسیل برانگیخته بینایی در تشخیص ضایعات عصب اپتیک تایید می شود. بررسی حاضر نشان می دهد که حساسیت آن در حدود 80% است. لازم است که از مقایسه دو چشم برای تشخیص اختلال استفاده شود. برسی دقیق بیماران و درخواست MRI مغزی در اولین مراجعه و پیگیری های بعدی جهت تشخیص زود هنگام مولتیپل اسکلروز توصیه می شود.

مقدمه: پتانسیل برانگیخته ی بینایی در تشخیص مولتیپل اسکلروز در موارد علامت دار و نیز در شرایطی که علایم بالینی آشکار نیست، دارای ارزش است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان یافته های غیر طبیعی و الگوهای امواج پتانسیل برانگیخته ی بینایی در بیماران مولتیپل اسکلروز بود. روش کار: افراد بررسی شده، 200 بیمار با تشخیص قطعی مولتیپل اسکلروز شامل، 144 زن و 56 مرد، در دامنه ی سنی 15 تا52 سال بودند. تاخیر زمانی و ارتفاع امواج ثبت شده در این بیماران با گروه کنترل که شامل، 25 زن و 25 مرد سالم، در دامنه ی سنی 16 تا 48 سال بودند، مقایسه گردید. یافته ها: 147 نفر (73.5 درصد) از بیماران مولتیپل اسکلروز دارای پتانسیل برانگیخته ی بینایی غیر طبیعی بودند. 121 نفر (60.5 درصد) آنان دارای اختلال دید و 79 نفر (39.5 درصد) بدون آن بودند. در گروه نخست، 119 نفر (98.3 درصد) دارای آزمایش غیر طبیعی و در گروه دوم، 28 نفر (35.4 درصد) دارای آزمایش غیر طبیعی بودند. افزایش تاخیر موج P1 و تفاوت آن در دو چشم روی هم رفته در 131 نفر (89.1 درصد) از بیماران موجود بود. نتیجه: بطور کلی در 73.5 درصد از بیماران مولتیپل اسکلروز، پتانسیل برانگیخته ی بینایی غیر طبیعی دیده شد. در بیماران دارای اختلال دید، پتانسیل برانگیخته ی بینایی در 98.3 درصد موارد، نتایج غیر طبیعی داشت ولی در بیماران بدون اختلال دید تنها در 35.4 درصد موارد دیده شد. با ارزش ترین معیار در این روش، تاخیر زمانی موج P1، به ویژه، تفاوت آن در دوچشم بود. تغییرات ارتفاع موج P1، به تنهایی از ارزش تشخیصی کمتر برخوردار بود.  

سابقه و هدف: پتانسیل برانگیخته از بینایی (VEP) یکی از مهم ترین آزمون ها برای تشخیص سردرد میگرنی از بقیه سردردها است. در این مطالعه تغییرات (VEP) در بیماران میگرنی بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، 50 بیمار مبتلا به میگرن مراجعه کننده به پلی کلینیک چشم پزشکی بصیر تهران در سال 1393 به وسیله VEP بررسی شدند و نتایج آن با یافته های VEP در50 فرد سالم غیرمیگرنی مقایسه شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار ولتاژ در گروه مورد 5.88±1.87 و در گروه شاهد 5.08±1.55 میکروولت بود که اختلاف آماری معنی داری را نشان نمی داد (p=0.107). میانگین و انحراف معیار فاز تاخیری در گروه مورد 94.32±7.31 میلی سکند و در گروه شاهد 93.08±8.07 میلی سکند بود که اختلاف آماری معناداری را نشان نداد (p=0.572).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه نتیجه گیری می شود که امواج ثبتی در آزمون پتانسیل برانگیخته از بینایی در بیماران میگرنی تفاوتی با افراد سالم غیرمیگرنی ندارد.

زمینه و هدف: میگرن سردردی دوره ای، معمولا یک طرفه و اغلب ضربان دار است. این بیماری به طور متوسط در 10 درصد جمعیت عمومی دیده می شود. هنوز یک آزمون تشخیصی دقیق و کاربردی در این بیماران شناخته نشده است و تشخیص، عموما بالینی و بر اساس رد سایر علل است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش تشخیصی پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مبتلا به میگرن بود.روش بررسی: در یک مطالعه آینده نگر مورد - شاهدی، 40 بیمار مبتلا به میگرن در طی سال های 84-1383 در بیمارستان امام خمینی تبریز انتخاب شده و به همراه 40 فرد سالم (به عنوان گروه شاهد) تحت بررسی آزمون پتانسیل برانگیخته بینایی قرار گرفتند. متوسط تاخیر امواج 140N ،100P ،75N و دامنه موج P100 تعیین و بین دو گروه مقایسه گردید. تعداد موارد افزایش یافته امواج مذکور نیز در دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: متوسط تاخیر موج N140 و تعداد موارد افزایش یافته آن و نیز دامنه موج P100 در بیماران به طور چشمگیری بیشتر از افراد سالم بود (0.05>P). متوسط تاخیر موج P100 به طور چشمگیری در بیماران دچار میگرن کلاسیک بیشتر از افراد سالم بود (0.05>P).نتیجه گیری: با وجود حضور پاره ای تفاوت های چشمگیر در نتایج آزمون پتانسیل برانگیخته بینایی در افراد بیمار و سالم، هیچ یک از این موارد (به استثنای بیماران دچار میگرن کلاسیک) را نمی توان به صورت اختصاصی میگرن در نظر گرفت و مطالعات بیشتری توصیه می شود.

زمینه و هدف: اندازه گیری تیزبینی با استفاده از VEP در بیمارانی که سطح همکاری پایینی دارند از اهمیت زیادی برخوردار است. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثر فرکانس فضایی بر پارامترهای موج VEP در ارزیابی تیزبینی با Sweep VEP است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 63 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی با میانگین سنی 3/93 ±,22/81 سال انتخاب شدند. پس از معاینه کامل چشمی و اصلاح عیوب انکساری، بهترین دید اصلاح شده به صورت سابجکتیو با تست Freiburg Acuity contrast test تعیین و ثبت گردید. سپس VEP با دستگاه الکتروفیزیولوژی رولند برای رنج محدودی از فرکانس های فضایی از 2 تا 37/5 سیکل بر درجه ثبت گردید. پارامترهای ثبت شده شامل زمان های تاخیر N1، P1، N135 و دامنه موج بود. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد که اثر فرکانس فضایی (سایز محرک) بر دامنه موج، زمان تاخیر N1، زمان تاخیز P1، زمان تاخیر N135 معنی دار بوده است (0/001>P). آزمون تی زوجی تفاوت معنی داری را در تیزبینی سابجکتیو و تیزبینی استخراج شده با VEP نشان داد(0/001>P). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنی دار دامنه موج VEP با فرکانس فضایی بدست آمده در این مطالعه، می توان از تکنیک Sweep VEP به عنوان ابزار ابجکتیو و معتبر در تخمین تیزبینی بویژه در افرادی که سطح همکاری کمی دارند استفاده کرد.

در مقاله حاضر یک روش جدید برای آشکارسازی سیگنال های هدف و غیرهدف با استفاده از انتخاب بازه های زمانی مناسب پتانسیل برانگیخته بینایی جهت افزایش دقت طبقه بند و کاهش تعداد ویژگی معرفی شده است. روش پیشنهادی، با استفاده از کانال های موثر و مشخص و طبقه بند SWLDA بر روی داده گان P300-Speller مسابقات BCI2005 و داده های ثبت شده توسط هافمن پیاده سازی گردید. روش های موجود برای تعیین سیگنال حاوی P300، از بازه مشخصی در حدود یک ثانیه بعد از هر تحریک استفاده می کنند. در این مقاله، ابتدا محدوده زمانی مولفه های مختلف پتانسیل برانگیخته بینایی شامل N400، P300، N170، N100، P50 و N20 را بر اساس نتایج به دست آمده از مقالات با پایه فیزیولوژی مشخص کردیم. سپس، بازه ها توسط معیارهای F-Score و PCC امتیازبندی شدند. مولفه های مهم و تاثیرگذار پتانسیل برانگیخته بینایی با استفاده از الگوریتم SFS و طبقه بند SWLDA انتخاب شدند. به منظور بررسی توانمندی روش، عملکرد ترکیبات بهینه نسبت به طول زمانی کل سیگنال توسط دو طبقه بند بیزین و KNN نیز مقایسه شدند. نتایج آزمایش بر روی 10 شخص نشان داد که مهم ترین مولفه ها برای جداسازی سیگنال های هدف و غیرهدف به ترتیب P300، N100 و N400 هستند. روش پیشنهادی دقت تشخیص خروجی را به میزان% 3. 95 بهبود داد.

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس یکی از بیماریهای شایع نورولوژیک می باشد که به دلیل تنوع علایم، دوره های عود و بهبودی حملات و پیشرفت آنها و بالاخره طیف سنی بیماران که اغلب جوانان فعال و کارآمد می باشند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. التهاب عصب بینایی در این بیماری شایع است و پتانسیل برانگیخته بینایی در اکثریت بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که دارای التهاب عصب بینایی هستند، غیر طبیعی است. پتانسیل برانگیخته بینایی در بسیاری از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که از نظر بالینی سابقه التهاب عصب بینایی نداشته اند نیز مختل است. هدف از این مطالعه مقایسه پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با و بدون سابقه التهاب عصب بینایی می با شد. روش کار: این مطالعه بر 80 بیمار مبتلا به اسکلروز مولتیپل قطعی که به کلینیک بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرده بودند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران در پرسشنامه هایی که شامل اطلاعات دموگرافیک و سابقه التهاب عصب بینایی بود جمع آوری گردید. بیماران در دو گروه با و بدون سابقه التهاب عصب بینایی قرار گرفته و شیوع اختلال پتانسیل برانگیخته بینایی در دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید. نمونه گیری به روش احتمالی بود و مشخصات فردی بیماران در پرسشنامه ها ثبت شد و بیماران معاینه کامل عصبی و پتانسیل برانگیخته بینایی انجام شد. اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از آزمونهای کای دو، فیشر و من ویتینی برای مقایسه متغیرها استفاده شد. نتایج: پتانسیل برانگیخته بینایی در 57.5% بیماران بدون سابقه التهاب عصب بینایی و 92.5% بیماران با سابقه التهاب عصب بینایی غیر طبیعی بود. تفاوت آماری معنی داری بین پتانسیل برانگیخته بینایی طبیعی و مختل در دو گروه بیماران وجود داشت. اختلال پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران بدون سابقه التهاب عصب بینایی در 87% موارد یک طرفه و 13% دو طرفه بود. در بیماران با سابقه التهاب عصب بینایی در 40.5% موارد یک طرفه و 59.5% موارد دو طرفه بود. نتیجه گیری: در تعداد زیادی از بیماران بدون سابقه اختلال بینایی آزمون پتانسیل برانگیخته بینایی مختل است که می تواند در تشخیص بیماری در مراحل زودرس کمک کننده باشد. در گروه بیماران با سابقه اختلال بینایی گرچه با گذشت زمان بهبود قابل توجه در پتانسیل برانگیخته رخ می دهد ولی اکثر موارد افزایش تاخیر  P 100پایدار می ماند و پتانسیل برانگیخته بینایی می تواند نشانه حمله قبلی التهاب عصب بینایی باشد.

هدف: تعیین تاثیر هتروفوریای ایجاد شده توسط منشور بر روی دامنه و زمان تاخیر موج پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی.روش پژوهش: در این تحقیق، هتروفوریا شامل ایزوفوریا به کمک منشور قاعده داخل و اگزوفوریا به کمک منشور قاعده خارج در 34 فرد دارای دستگاه بینایی طبیعی ایجاد گردید. پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی در مقادیر مختلف ایزوفوریا و اگزوفوریا، با استفاده از تحریکات بینایی طرح دار معکوس شونده با زاویه بینایی 6.5 دقیقه ای ثبت شد. دامنه و زمان تاخیر بخش P100 موج پتانسیل بررسی گردید. یافته ها: دامنه بخش P100 موج پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی از 0.9±3.1میکروولت در وضعیت بدون هتروفوریا به 1.1±1.1 میلی وات در ایزوفوریای 10 پریزم دیوپتر و به 0.6±1.1 میلی وات در اگزوفوریای 20 پریزم دیوپتر کاهش یافت(P<0.001) . زمان تاخیر بخش P100 موج پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی نیز از 4.8±81.9 هزارم ثانیه در وضعیت بدون هتروفوریا به 5.7±100.6 هزارم ثانیه در ایزوفوریای 10 پریزم دیوپتر و به 6.4±99.5 هزارم ثانیه در اگزوفوریای 20 پریزم دیوپتر افزایش یافت(P<0.001) .نتیجه گیری: ثبت پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی را میتوان به عنوان روشی برای ارزیابی و سنجش هتروفوریا یا فورومتری به کمک پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی معرفی نمود.